(Hviezdoslavova 18)
pochodzi z czasów, kiedy protestanci nie mieli pełnej wolności religijnej. Pierwszy drewniany kościół został zbudowany już w 1687 r. Do dnia dzisiejszego zachowała się jedynie kamienna chrzcielnica z 1690 r.
W 1717 r. w niespełna pół roku wybudowano kolejny drewniany kościół, który dotrwał w niezmienionej postaci o dziś. Wg podań przy budowie pomagali szwedzcy marynarz (w architekturze można zauważyć elementy związane z morzem - okrągłe okna, bulaje, stylistyka cyfr).
Kościół usytuowany jest n planie równoległego greckiego krzyża o długości 35 m i szerokości 31 m, zaś wysokość wynosi 30 m. Cała konstrukcja spoczywa na obwodowych "murach" z drewna smrekowego i czterech słupach z drewna cisowego. Kościół posiada sześć chórów: żeński, uczniowski, zaołtarzowy, męski i podwójny przyorganowy. Na parterze oraz na chórach może pomieścić 1465 osób.
Ołtarz i ambonę wyrzeźbił z drewna lipowego kieżmarski Jan Lerh w latach 1718-27. Centralnym punktem ołtarza jest postać ukrzyżowanego Chrystusa. Pod krzyżem znajdują się postaci: Marii Magdaleny, Maryi i Jana, a bo bokach Mojżesza o Aarona. W szczycie ołtarza umieszczono Trójca Święta, która jest patronem kościoła.
Ambonę zdobią postacie proroków ze Starego Testamentu i Ewangelistów. Cała ambona spoczywa na figurze anioła i umiejscowiona jest tak, że dobrze widać ją z każdego miejsca w kościele.
Przy ołtarzu znajduje się ozdobna ławka dla dostojników kościelnych, a pod chórami ławki dla rajców i mistrzów cechowych.
Organy skonstruował w 1717 r. Wawrzyniec Cajkovsky, a uzupełnił Marcin Korabinsky. Mają one 18 registrów i drewnianych piszczałek.
Malowidła na sklepieniu i ścianach kościoła wykonali Mayer i Kramer i przedstawiają one sceny ze Starego i Nowego Testamentu.
Kościół należy do najpiękniejszych zabytków ludowego baroku. Do jego budowy nie użyto ani jednego metalowego gwoździa. Metalowe wzmocnienia i klamry oraz kwadratowe wzmocnienia słupów podporowych dodano w czasach współczesnych.
Jedyną kamienną częścią jest zakrystia - jej dwa pomieszczenia zbudowano w 1593 r. jako część miejskiego zajazdu. W latach 1687-1717 znajdowała się tu ewangelicka szkoła.
Budynek z zewnątrz oblepiony jest mieszanką gliny i słomy, co stwarza wrażenie, że ściany kościoła są murowane.
Ta imitacja tynku utrzymuje się na licu ścian dzięki 35 tyś. drewnianych kołków.
W czasie II wojny światowej kościół został uszkodzony wybuchem, spowodowany wysadzeniem mostu na potoku L'ubica.
W 1985 r. kościół uznano za zabytkowy obiekt kultury narodowej. W latach 1967-91 wykorzystywano go jako muzeum do celów turystycznych. Jesienią 1991 r. obiekt został zwrócony władzom kościelnym, które rozpoczęły jego renowację.
W 2008 r. kościół wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
pochodzi z czasów, kiedy protestanci nie mieli pełnej wolności religijnej. Pierwszy drewniany kościół został zbudowany już w 1687 r. Do dnia dzisiejszego zachowała się jedynie kamienna chrzcielnica z 1690 r.W 1717 r. w niespełna pół roku wybudowano kolejny drewniany kościół, który dotrwał w niezmienionej postaci o dziś. Wg podań przy budowie pomagali szwedzcy marynarz (w architekturze można zauważyć elementy związane z morzem - okrągłe okna, bulaje, stylistyka cyfr).
Kościół usytuowany jest n planie równoległego greckiego krzyża o długości 35 m i szerokości 31 m, zaś wysokość wynosi 30 m. Cała konstrukcja spoczywa na obwodowych "murach" z drewna smrekowego i czterech słupach z drewna cisowego. Kościół posiada sześć chórów: żeński, uczniowski, zaołtarzowy, męski i podwójny przyorganowy. Na parterze oraz na chórach może pomieścić 1465 osób.
Ołtarz i ambonę wyrzeźbił z drewna lipowego kieżmarski Jan Lerh w latach 1718-27. Centralnym punktem ołtarza jest postać ukrzyżowanego Chrystusa. Pod krzyżem znajdują się postaci: Marii Magdaleny, Maryi i Jana, a bo bokach Mojżesza o Aarona. W szczycie ołtarza umieszczono Trójca Święta, która jest patronem kościoła.
Ambonę zdobią postacie proroków ze Starego Testamentu i Ewangelistów. Cała ambona spoczywa na figurze anioła i umiejscowiona jest tak, że dobrze widać ją z każdego miejsca w kościele.Przy ołtarzu znajduje się ozdobna ławka dla dostojników kościelnych, a pod chórami ławki dla rajców i mistrzów cechowych.
Organy skonstruował w 1717 r. Wawrzyniec Cajkovsky, a uzupełnił Marcin Korabinsky. Mają one 18 registrów i drewnianych piszczałek.
Malowidła na sklepieniu i ścianach kościoła wykonali Mayer i Kramer i przedstawiają one sceny ze Starego i Nowego Testamentu.Kościół należy do najpiękniejszych zabytków ludowego baroku. Do jego budowy nie użyto ani jednego metalowego gwoździa. Metalowe wzmocnienia i klamry oraz kwadratowe wzmocnienia słupów podporowych dodano w czasach współczesnych.
Jedyną kamienną częścią jest zakrystia - jej dwa pomieszczenia zbudowano w 1593 r. jako część miejskiego zajazdu. W latach 1687-1717 znajdowała się tu ewangelicka szkoła.Budynek z zewnątrz oblepiony jest mieszanką gliny i słomy, co stwarza wrażenie, że ściany kościoła są murowane.
Ta imitacja tynku utrzymuje się na licu ścian dzięki 35 tyś. drewnianych kołków.
W czasie II wojny światowej kościół został uszkodzony wybuchem, spowodowany wysadzeniem mostu na potoku L'ubica.
W 1985 r. kościół uznano za zabytkowy obiekt kultury narodowej. W latach 1967-91 wykorzystywano go jako muzeum do celów turystycznych. Jesienią 1991 r. obiekt został zwrócony władzom kościelnym, które rozpoczęły jego renowację.W 2008 r. kościół wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będziemy wdzięczni za Twój komentarz. Pamiętaj, że każdą myśl możesz wyrazić w sposób kulturalny, jeśli tylko tego zechcesz.