(ul. Staszowska 13)
ufundowany przez Kazimierza Wielkiego. Na miejscu starego, drewnianego kościoła, zbudowano gotycką świątynię.
W 1355 r. ukończono budowę, którego pamiątkę obchodzi się 27 czerwca. Jest jednym z kościołów pokutnych Kazimierza Wielkiego. Król, upomniany przez ks. Marcina Baryczkę, wikariusza katedry wawelskiej, rozkazał wrzucić go do Wisły. Po pewnym czasie król zrozumiał wyrządzone zło i ufundował kilka kościołów (Szydłów, Stopnica, Wiślica, Sandomierz, Kargów, Zagość).
Kościół był odnawiany na przełomie XVI i XVII w., częściowo został spalony w 1630 r., a restaurowany w XVII i XVIII w. W czasie działań wojennych w 1944 r. kościół został zrujnowany. Odbudowany został w latach 1945-1948 z przywróceniem dwunawości charakterystycznej dla fundacji kazimierzowskiej. Kościół usytuowany jest na najwyższym punkcie miasta, położony obok południowo-wschodniego narożnika murów miejskich.
Otoczony jest starodawnym murem cmentarnym od północnego zachodu i zamkniętym od wschodu odcinkiem murów miejskich z dzwonnicą w południowo-wschodnim narożniku muru oraz murowaną bramą od południowego-zachodu, zwieńczoną trójkątnym szczytem z dwoma wejściami: głównym i bocznym.
Fara zbudowana jest z cegły z użyciem żendrówki i zastosowaniem kamienia do szczegółów konstrukcyjnych i dekoracyjnych. Od strony zachodniej znajduje się podwójny portal bogato profilowany, ostrołukowy, z ciosu z XIV w. i mniejszy, okrągło łukowy późnorenesansowy z XVII w.
Ostrołukowy gotycki portal znajduje się od południowej strony i jest podobny do portalu zachodniego. Dachy kościoła są strzeliste, dwuspadowe, gontowe, odtworzone wraz z wiązaniem na wzór dawnych z XVII w. Nad nawą i kaplicą jest dach wspólny z wieżyczką na sygnaturkę, zrekonstruowaną na wzór poźnobarokowej z 1732 r. Zakrystia pokryta jest dachem pulpitowym.
Obramienia okienne, gzymsy i cokoły są z miejscowego piaskowca, a portale z pińczowskiego. Późniejsze przybudówki wykonano z kamienia łamanego, układanego warstwowo i otynkowanego.
Pod kościołem nie było piwnic. Jedynie pod kaplicą północną znajduje się niewielki sklepiony grobowiec.
Ołtarz główny - tryptyk św. Piotra i Pawła, późnogotycki z XV/XVI w.; w szafie współczesne mu rzeźby: Madonny z Dzieciątkiem oraz śś. Piotra i Pawła; na skrzydłach tryptyku sceny z życia świętych - wręczenie kluczy św. Piotrowi i nawrócenie św. Pawła oraz męczeńska śmierć obydwóch świętych.
Późnogotycki renesansowy ołtarz w kaplicy literackiej z pocz. XVII w.; w centralnej szafie dwie rzeźby: Madonna z Dzieciątkiem i św. Jan Chrzciciel; na nieruchomych skrzydłach ołtarza św. Kazimierz i św. Florian.
ufundowany przez Kazimierza Wielkiego. Na miejscu starego, drewnianego kościoła, zbudowano gotycką świątynię.W 1355 r. ukończono budowę, którego pamiątkę obchodzi się 27 czerwca. Jest jednym z kościołów pokutnych Kazimierza Wielkiego. Król, upomniany przez ks. Marcina Baryczkę, wikariusza katedry wawelskiej, rozkazał wrzucić go do Wisły. Po pewnym czasie król zrozumiał wyrządzone zło i ufundował kilka kościołów (Szydłów, Stopnica, Wiślica, Sandomierz, Kargów, Zagość).
Kościół był odnawiany na przełomie XVI i XVII w., częściowo został spalony w 1630 r., a restaurowany w XVII i XVIII w. W czasie działań wojennych w 1944 r. kościół został zrujnowany. Odbudowany został w latach 1945-1948 z przywróceniem dwunawości charakterystycznej dla fundacji kazimierzowskiej. Kościół usytuowany jest na najwyższym punkcie miasta, położony obok południowo-wschodniego narożnika murów miejskich.
Otoczony jest starodawnym murem cmentarnym od północnego zachodu i zamkniętym od wschodu odcinkiem murów miejskich z dzwonnicą w południowo-wschodnim narożniku muru oraz murowaną bramą od południowego-zachodu, zwieńczoną trójkątnym szczytem z dwoma wejściami: głównym i bocznym.
Fara zbudowana jest z cegły z użyciem żendrówki i zastosowaniem kamienia do szczegółów konstrukcyjnych i dekoracyjnych. Od strony zachodniej znajduje się podwójny portal bogato profilowany, ostrołukowy, z ciosu z XIV w. i mniejszy, okrągło łukowy późnorenesansowy z XVII w.
Ostrołukowy gotycki portal znajduje się od południowej strony i jest podobny do portalu zachodniego. Dachy kościoła są strzeliste, dwuspadowe, gontowe, odtworzone wraz z wiązaniem na wzór dawnych z XVII w. Nad nawą i kaplicą jest dach wspólny z wieżyczką na sygnaturkę, zrekonstruowaną na wzór poźnobarokowej z 1732 r. Zakrystia pokryta jest dachem pulpitowym.
Obramienia okienne, gzymsy i cokoły są z miejscowego piaskowca, a portale z pińczowskiego. Późniejsze przybudówki wykonano z kamienia łamanego, układanego warstwowo i otynkowanego.Pod kościołem nie było piwnic. Jedynie pod kaplicą północną znajduje się niewielki sklepiony grobowiec.
Ołtarz główny - tryptyk św. Piotra i Pawła, późnogotycki z XV/XVI w.; w szafie współczesne mu rzeźby: Madonny z Dzieciątkiem oraz śś. Piotra i Pawła; na skrzydłach tryptyku sceny z życia świętych - wręczenie kluczy św. Piotrowi i nawrócenie św. Pawła oraz męczeńska śmierć obydwóch świętych.Późnogotycki renesansowy ołtarz w kaplicy literackiej z pocz. XVII w.; w centralnej szafie dwie rzeźby: Madonna z Dzieciątkiem i św. Jan Chrzciciel; na nieruchomych skrzydłach ołtarza św. Kazimierz i św. Florian.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będziemy wdzięczni za Twój komentarz. Pamiętaj, że każdą myśl możesz wyrazić w sposób kulturalny, jeśli tylko tego zechcesz.